Afirmacje – czym są i jak czerpać z nich energię?

Afirmacje są nieskuteczne. Dlaczego?

Po pierwsze dlatego, że nie dla każdego afirmacja ma takie samo znaczenie. Jednak zacznijmy od początku.

W psychologi afirmacja to wpływanie na poziom samoakceptacji. Jednak dla mnie to przede wszystkim świadoma, pozytywna myśl, której zadaniem jest oddziaływać na podświadomość w taki sposób, aby osiągnąć zamierzony cel. Afirmacja to zdanie twierdzące, które ma konkretne znaczenie. Najlepiej, żeby nie było zbyt skomplikowane. Im prostsze, tym lepsze. Dodatkowo odpowiednie dla podświadomości osoby, która będzie z nią pracowała.
Przed przystąpieniem do pracy należy pamiętać o tym, że ma ona do pokonania drogę poprzez blokady i ograniczenia, które zakotwiczyły się w podświadomości. Jednak odpowiednio dobrane słowa poprzez swoją energię i zabarwienie emocjonalne mogą stanowić początek oczekiwanej zmiany, a co za tym idzie łatwiejszego życia.

Dlaczego afirmacje nie działają?

Niestety, podczas budowania afirmacji można popełnić parę błędów. Chociażby taki z użyciem tzw. „pustych słów“, które w podświadomości u danej osoby nie kojarzą się z niczym konkretnym, np.: nieograniczony, wolność, związek. Bo przecież można zadać pytania, co to znaczy nieograniczony, tzn. jaki i gdzie, albo wolność-od czego lub kogo i po co, związek – jaki: dobry czy zły, z kim lub czym i co oznacza dla mnie związek. To tylko kilka z możliwości. Oczywiście, jeżeli wymienione przeze mnie słowa stanowią dla kogoś bardzo jasne skojarzenie, to wtedy nie jest to już tzw. „słowo puste“, ale bardzo konkretne. Żeby lepiej zrozumieć określenie „pustego słowa“ odwołam się do słowa cytryna, które u większości osób będzie wywoływało wzmożoną pracę ślinianek, może nawet z małym grymasem na twarzy. Chyba już teraz będzie zdecydowanie łatwiej odróżnić słowo „puste“ od tego, które w podświadomości ma silne korzenie. Kolejną możliwością popełnienia błędu jest zbudowanie zbyt złożonej afirmacji. Daje ona podświadomości szczelinę na wprowadzenie chwiejnych obrazów, łatwych do obalenia poprzez zależność jednego wyobrażenia od drugiego.

Przykład afirmacji z pustymi słowami:

Ja, Karolina mam nieograniczoną wolność.

Przykład afirmacji zbyt złożonej:

Ja, Karolina mam swobodę wypowiadania się w każdej sytuacji i wtedy czuję się szczęśliwa.

Lepiej byłoby:

Ja, Karolina decyduję sama o swoim życiu.

Ja, Karolina mam łatwość wypowiadania się.

Warto poruszyć jeszcze jedną kwestię związaną z afirmacjami. Jeżeli nie lubimy swojego imienia lub się z nim nie utożsamiamy to wtedy warto z niego zrezygnować, lub użyć określenia, z którym się identyfikujemy. Np.: Ja, sama decyduję o swoim życiu.

Jeżeli już wiemy, jak budować afirmację i czego się wystrzegać, to warto przejść do działania.

Metody pracy z afirmacjami

Jedną z najszerzej stosowanych metod pracy z afirmacją jest pisanie jej na kartce. W taki sposób, że po lewej stronie pisze się afirmację, a po prawej zostawia wolne miejsce na skojarzenia i podszepty podświadomości.

Afirmacja powinna być pisana w 3 osobach po 5 razy, czyli:

Ja, Karolina sama decyduję o swoim życiu. x 5

Ty, Karolino sama decydujesz o swoim życiu. x 5

Ona, Karolina sama decyduje o swoim życiu. x 5

Poza pisaniem jej na kartce można również powtarzać sobie ją kilka razy dziennie przed lustrem, w komunikacji miejskiej czy też napisać ją dużymi literami i powiesić na ścianie, czy lodówce. Przy pracy z afirmacją przed lustrem warto obserwować reakcję ciała. Z reguły pokazuje napięcia i niepewność, gdy afirmacja jest jeszcze nie do końca ugruntowana w podświadomości. Jeżeli dla kogoś pisanie jest trudne albo przysłowiową stratą czasu, może sobie nagrać afirmację na telefon i słuchać w ciągu dnia. Jednak dobrze sprawdzoną metodą jest słuchanie afirmacji tuż przed snem i zaraz po obudzeniu. Należy tu podkreślić, że znacznie lepsze rezultaty osiągają osoby, które pracują w zmienionym stanie umysłu np. w wyniku medytacji czy też ćwiczeń oddechowych.
Jeszcze innym sposobem pracy z afirmacją jest powtarzanie jej w grupie lub przed partnerem. Osoba zainteresowana wypowiada swoja afirmację w 1 osobie, czyli: Ja, Karolina… a grupa lub partner powtarza tę samą afirmację w 2 i 3 osobie.
Taka swoistego rodzaju rozmowa podświadomości powinna trwać do momentu, aż osoba zainteresowana poczuje się z nią w pełni spokojna i pewna wypowiadanych słów. Bo jeżeli podświadomość (niższa jaźń) nie uzna tego za prawdę, realizacja afirmacji jest niemożliwa. Jest to w sumie najtrudniejsze, ale przynoszące efekty.
Jeżeli taką pracę będziemy wykonywać w grupie należy pamiętać o tym, żeby osoba mówiąca afirmację była w środku kręgu. Z kolei, jeżeli wykonujemy to z partnerem to siadamy naprzeciwko siebie.

Życzę łatwej pracy z własną podświadomością!